Na styl życia człowieka, czyli na jego zachowania i motywacje, wpływa wiele różnych aspektów. Kultura, w jakiej jesteśmy wychowywani, tradycja, jaka jest nam przekazywana, zmiany, jakie dokonują się w świecie mają wpływ na to, w jaki sposób modyfikuje się nasz styl życia w lokalnej społeczności. Wiele czynników ma charakter stały, inne zmienny i to właśnie zdolności asymilacyjne często definiują zmiany, jakie zachodzą w naszym stylu życia i naszej codzienności.
Pojęcie stylu życia definiowane było przez wielu autorów, stąd istnieje niezwykle szeroka literatura socjologiczna zgłębiająca ten temat. Za Barbarą Fatygą, można określić styl życia, jako sposób realizacji potrzeb, norm i nawyków, który jest uwarunkowany kulturowo oraz pozostaje pod wpływem układu wartości, jakie wyznaje dana jednostka. [1] Można więc styl życia postrzegać jako pewne zachowania oraz motywacje, jakie tymi zachowaniami kierują. Pierre Bourdieu, styl życia postrzegał, jako wyraz przynależności do określonej grupy, czy też klasy społecznej, dlatego też uznaje się, że podlega on zmianom w zależności od panujących warunków społeczno - ekonomicznych oraz kulturowych. [2]
Style życia w Polsce
Polacy nie mają jednego stylu życia. Jest to niezwykle ważne, potwierdzone i obserwowane stwierdzenie. Powiększająca się rozpiętość dochodów oraz pogłębiające się nierówności społeczne, sprzyjają tworzeniu się nowych stylów życia. Polaków nie można również podzielić wyraźnie na klasy społeczne, które charakteryzowałby jeden, wspólny styl życia, czego konsekwencją może być brak powiększania się liczby ludności zamieszkującej miasta. Efektem takiego stanu rzeczy jest tworzenie się niewielkich socjowysepek, z których każda ma swój, odrębny styl życia.
Obecnie, w polskim społeczeństwie obserwuje się zanikanie pewnego kanonu kulturowego, co sprzyja tworzeniu się nisz oraz prowadzi do swego rodzaju specyficznej segmentacji społeczeństwa. Często segmentacja ta wkrada się bardzo głęboko w nasze życie, kiedy nasi bliscy, rodzina, przestają należeć do „naszej” niszy kulturowej, a osoby o podobnym kanonie wartości odnajdujemy w sieci, która staje się głównym miejscem spotkań. [5]
fot. panthermedia
Kultura codzienności
Pod tym tajemniczym, pojęciem rozumie się zbiór zachowań nas wszystkich. Oznacza to, że każda interakcja, działanie, środowisko, system, media, czyny jednostkowe i zbiorowe, podejmowane decyzje, dokonywane wybory stanowią cząstkę kultury codzienności. Jest to rodzaj kultury tworzony przez zwykłych ludzi. Jej charakterystyczną cechą jest egalitarność, przez co nie istnieje w niej ani osoba, ani grupa społeczna, która jest z niej wykluczona czy marginalizowana. Każdy z osobna jest jej częścią, tworzy ją (zarówno indywidualnie, jak i zbiorowo) oraz jest za nią odpowiedzialny.
Na kulturę codzienności składa się z jednej strony to co stałe, to co daje poczucie pewności i bezpieczeństwa, co daje możliwość stworzenia rytuału i minimalizuje niepewność. Z drugiej jednak strony trzeba brać pod uwagę ciągle zmieniający się świat i podejmowane ryzyko z tymi zmianami związane. Konieczna bowiem jest asymilacja nowości i adaptacja do nowych warunków.
Jest to aspekt naszego życia niezwykle trudny do oceny czy diagnozowania, choć tak naprawdę każdy z nas na co dzień doświadcza, przeżywa i tworzy kulturę codzienności. Istnieje wiele odrębnych sytuacji, odrębnych kanonów wartości i wiedzy, zróżnicowanych doświadczeń i wiele znaczeń danej sytuacji, co sprawia, że w naukowy sposób trudno określić jednoznacznie jaka jest kultura codzienności Polaków.
