Olej napędowy i benzyna to paliwa najczęściej uzyskiwane z ropy naftowej. Są węglowodorami – związkami węgla i wodoru. Możliwe jest również uzyskanie substytutu benzyny i oleju napędowego np. poprzez produkcje z węgla kamiennego i olejów roślinnych.

Jednak z punktu widzenia silnika samochodowego mocno się one różnią , szczególnie składem chemicznym i parametrami fizyko-chemicznymi . Jak np.. wartość opałowa , temperatura zapłony , lepkość itp.

Benzyna bez tajemnic

Benzyna jest paliwem ciekłym, stanowi mieszaninę węglowodorów o temperaturze wrzenia w zakresie 40-200oC i gęstości ~0,7 kg/dm3. Jedną z podstawowych jej cech przy zastosowaniu w silnikach o zapłonie iskrowym (benzynowym) jest odporność na zjawisko spalania stukowego – bardzo niebezpiecznego dla silnika.

Benzyna jest określana za pomocą parametru nazwanego liczbą oktanową (LO). Otrzymuje się ją, metodą badawczą, przez porównanie ze wzorcem na specjalnych silnikach wzorcowych. Jako punkt odniesienia stosuje się mieszaninę dwóch węglowodorów: Izooktanu (LO=100) i heptanu (LO=0). Ich stosunek określa liczbę oktanową np. 95% izooktanu i 5% heptanu to liczba oktanowa paliwa o LO=95.

Jednak czysta benzyna nie może osiągnąć liczby oktanowej powyżej 90, aby to uzyskać potrzebne są dodatki. Dawniej był to głównie czteroetylek ołowiu, jednak musiał być wycofany ze względu na stosowanie trójdrożnych katalizatorów i najogólniej mówiąc zagadnień ekologicznych.

Obecnie stosuje się karbonylek żelaza lub metanol. Jednak wbrew obiegowej opinii wyższa liczba oktanowa nie zapewnia lepszych osiągów silnika. Zapewnia natomiast odporność silnika na spalanie stukowe i w niektórych konstrukcjach musi być stosowana. Spalanie paliwa o wyższej liczbie oktanowej w silniku, który tego nie potrzebuje jest zbędne i nie ma wpływu na pracę jednostki.