„Oboje są przekonani, że połączyło ich uczucie nagłe. Piękna jest taka pewność, ale niepewność jest piękniejsza (…)”. To początek wiersza Wisławy Szymborskiej „Miłość od pierwszego wejrzenia”. Tylko, czy taka w ogóle istnieje?
Czym jest miłość ?
Nie jest łatwo powiedzieć, czym jest miłość. Nie istnieje przecież konkretna, jasno definiowalna postawa, którą można nazwać w ten sposób. Być może właśnie ta tajemniczość sprawia, że staje się ona obiektem obserwacji oraz inspiracją dla artystów, naukowców. Wyznając komuś miłość mamy najczęściej na myśli niezwykłe uczucie, silną więź emocjonalną, jaka łączy nas z tą osobą. Idą za tym radość ze wspólnego spędzania czasu, tęsknota za głosem, dotykiem…
„Kochać to nie znaczy, zawsze to samo...”
Potrzeba częstych rozmów czy chwila milczenia, dzielenie wszystkich radości i smutków. Oczywiście należy pamiętać, że można mówić o różnych rodzajach miłości. Zaczynając od agape (miłości bezinteresownej, często uzasadnianej przekonaniami religijnymi), miłości platonicznej (opierającej się tylko na uczuciu w sensie duchowym), miłości sexus (polegającej głównie na zbliżeniach płciowych), narcyzmie (czyli miłości do samego siebie) oraz erosie (opisanym w zasadzie wyżej i polegającym na romantyzmie, tęsknocie, pragnieniu coraz większej bliskości). Czy jest więc możliwość, by istniała miłość od pierwszego wejrzenia?
Co na to naukowcy ?
Robert Sternberg, amerykański psycholog, zaproponował trójczynnikową koncepcję miłości. Według tej koncepcji na miłość składają się namiętność, intymność oraz zaangażowanie / decyzja. Ponadto wyróżnia 6 faz związku (zakochanie, romantyczne początki, związek kompletny, przyjacielski, pusty oraz rozpad związku). Każda z nich musi się pojawić chociażby na krótki czas. Ciężko więc stwierdzić, że Sternberg wierzy w miłość od pierwszego wejrzenia, nawet jeśli założymy bardzo krótki czas trwania początkowych faz.
fot. panthermedia
Koncepcji miłości od pierwszego wejrzenia trudno również doszukiwać się u amerykańskiej socjolog Iry Reiss. Uważa ona bowiem, że miłość to zamknięte koło wpływających na siebie czynników, takich jak zrozumienie, wzajemnie uzależnienie, ujawnienie siebie i spełnianie się osobowości i realizacja potrzeb. Również Erich Fromm (niemiecki psycholog, socjolog, psychoanalityk oraz filozof) nie mówi o miłości od pierwszego wejrzenia, traktując miłość jako sztukę, której należy się nauczyć. Wyróżnia on miłość do samego siebie (porównując: narcyzm), miłość Boga (Agape), miłość erotyczną (sexus), a także miłość braterską i matczyną.
