Mechanizm powstawania jąkania jest zróżnicowany. W ujęciu klasycznym jąkanie i jego objawy postrzegane są jako coś nieprzyjemnego i niewłaściwego, co stopniowo powoduje u osoby chorej strach przed mówieniem.

W efekcie osoba jąkająca się czuje odrzucenie społeczne, minimalizuje swoje aspiracje i zaczyna unikać komunikacji z innymi ludźmi. Jąkanie może być również wynikiem nerwicy. Pod wpływem działania silnych emocji powstaje lęk, który może działać paraliżująco i wymusza działania obronne.

Objawy jąkania w takim wypadku mogą być postrzegane jako wyuczone sposoby radzenia sobie z przeżywanym konfliktem emocjonalnym. Jąkanie leczone jest za pomocą terapii logopedycznej. Terapie ukierunkowane są najczęściej na ograniczenie lub wyeliminowanie objawów. Bardzo ważne jest udzielanie wsparcia emocjonalnego osobie jąkającej się. Logopeda pomoże w problemach z mową w sposób fizyczny, jednak podłoże tego zaburzenia leży także w psychice chorego.

Akceptacja jąkania i walka z nim może być „kluczem” do odzyskania pewności siebie i płynności w mowie. Jak rozmawiać z ludźmi jąkającymi się?

Trzeba być cierpliwym i wysłuchać rozmówcę do końca, starając się przy tym, aby nie odczuwał niepotrzebnej presji czasowej. Okazywanie zniecierpliwienia i poganianie osoby jąkającej się z pewnością nie pomoże nam w komunikacji z nią, a niepotrzebnie można kogoś tym zachowaniem urazić. Podczas rozmowy nie należy unikać kontaktu wzrokowego, ponieważ osoba jąkająca się wyczuje nasze zakłopotanie.

fot.ojoimages

Ważne jest, aby nie udzielać rad typu „Zwolnij” – nasz rozmówca może uznać, że to poniżające i upokarzające. Wystarczy wiedza, akceptacja i zrozumienie, aby osoby jąkające mogły czuć się w naszym towarzystwie swobodnie i pewnie.