Strach przed iniekcjami i pomiarami stężenia glukozy we krwi będzie przejawiał się w różny sposób w zależności od wieku dziecka. Stosowanie urządzeń usprawniających iniekcję lub pompy insulinowej może pomóc wielu dzieciom w przyjmowaniu insuliny, lecz kłucia podczas pobierania próbek krwi do badania glukozy na razie nie da się uniknąć. Jeśli nie możesz sobie w tej kwestii poradzić, jak najszybciej skonsultuj się z psychologiem, aby igłofobia nie stała się dla Twojego dziecka ani dla Twojej rodziny permanentnym problemem. Ból ukłucia można skutecznie zmniejszyć za pomocą miejscowo znieczulającego kremu, którego można czasami używać w celu zmniejszenia dyskomfortu dziecka podczas pobierania próbek krwi. (Tego rodzaju kremy nie działają na koniuszkach palców, ponieważ skóra jest na nich zbyt gruba). W rzadkich przypadkach krem znieczulający można również użyć przy iniekcjach insuliny, lecz w praktyce niemożliwe jest robienie tego za każdym razem.
Igłofobia: porady ogólne
Bardzo ważne jest podejście rodziców do ukłucia igłą. Musisz mieć pewność, że ukłucie jest konieczne – inaczej nigdy nie uświadomisz tego dziecku. Jeśli rodzice sami boją się ukłucia, trudno im będzie wkłuć igłę w ciało dziecka.
Dziecko musi dokładnie wiedzieć, co się będzie dziać i dlaczego. Wiele dzieci (nawet tych starszych) może uważać, że ukłucie igłą jest karą za to, że zrobiły coś złego. Musisz dziecku jasno wytłumaczyć, że igła jest konieczna, ale nie dlatego, że było niegrzeczne. Pamiętaj, że jako osoba wkłuwająca igłę nie robisz niczego złego – robisz jedynie to, co konieczne.
Zachowaj szczerość na temat bólu. Ukłucie igłą bywa bolesne bez względu na to, jak bardzo tego nie chcemy.
Wyznacz racjonalne granice protestu, np.: „Możesz płakać, jeśli chcesz, ale nie wolno ci wyrywać ręki”.
Zaproponuj dziecku realistyczną możliwość wyboru, co zmniejszy jego przekonanie, że jest ofiarą. Nie proponuj jednak odłożenia iniekcji na później, ponieważ nie wolno tego robić. Dziecko będzie się jedynie czuło oszukane i następnym razem będzie jeszcze trudniej.
Zajmij czymś uwagę dziecka, np. wyborem plasterka.
Faza przygotowań powinna być krótka. W przypadku mniejszych dzieci najlepiej chwycić je pewnie, wykonać iniekcję, a następnie pocieszyć. Jeśli wkłucie igły trwa długo, dziecko dłużej cierpi. Jeżeli musisz przytrzymywać dziecko, rób to zdecydowanie, aby iniekcja trwała jak najkrócej.
Nie uśmiechaj się, aby zachęcić dziecko. Może pomyśleć, że się śmiejesz.
Po zakończeniu pociesz dziecko, pochwal i porozmawiaj z nim. Dobre rezultaty może dać zabawa lub wspólne rysowanie związane z tym przykrym tematem. Zostań wówczas z dzieckiem, aby poprawić ewentualne złe interpretacje oraz pomóc mu pogodzić się z tym doświadczeniem.
http://www.lifescan.pl/parentskids/article/needlephobia
